Den Afrikanske Måten

Lat oss ta ein liten kikk på kva vi har lært så langt:

Det er nokenlunde ok å vaske både klede og uniformar sjølv. Det tek berre tre-fire timar, viss vatnet spelar på lag. Kjem til å komme heim med sjuk muskeldefinisjon viss det skal fortsette slik. Vi har også komt fram til at det er svært logisk kvifor ikkje alle sprang birken i dei gamle dagar. Kven treng birken når man har biotex, 3 kg klede, 35 kg vatn og i tillegg må bere desse store bøttene fram og tilbake fra badet til verandaen? Lat det vere sagt, eg kjem ikkje til å fortsette med denne sjuke vanen når eg kjem heim, men det er greit å kjenne at ein må leve livet litt. Afrika-livet, that is.

SJÅ DEG FOR. Vi har blitt nesten påkjørt fem gongar kvar. Her er absolutt ingenting som heiter forkjørsrett, fotgjengerfelt eller trafikksikkerheit. Eller, her er fotgjengerfelt. Det er meir korrekt å sei at ingen bryr seg om fotgjengerfelta. Vi måtte gå eit lite stykke inne i byen i går, og det var meir som
livs-rullett. Mellom råkjøring, bilpåkjørsel og folk som roper, skrik og tar etter deg, så svettar man lett ut ein dagsverdi med kjøpevatn. Og når vi endeleg kom fram til lokalbussen som skulle køyre oss dit vi skulle, så var den sjølvsagt stappa full. Dette har eg dessverre ikkje bilete av, men lat meg teikne eit mentalt bilete. Det er ein buss som er litt større enn ein gjennomsnitteleg russebuss. Der er 35 menneske, og ein mann, som nok en gang, losar folk inn, og hoppar inn og ut i fart.Det høyres kanskje fælt ut, men det blir, tru det eller ei, kjekkare for kvar gang. Folk ser rart på oss, spør kvar vi er fra og flirar når vi ikkje skjønnar kvar vi skal. Vi gjekk av på eit busstopp i nærleiken av dit vi skulle (ja, eg skal fortelle kvar vi skulle seinere), og då flira dei å sa "but dears, we drop you off der. No problem, no problem." Så kjørte vi 45m til, og blei satt av der. Det skal ikkje stå på serviceinnstillinga vertfall.

Mosongo betyr kviting. Folk ropar det etter oss HEILE tida. Ikkje alle, men spesielt når vi er inne i byen. Og det er eigentleg ganske underhaldande. Omvendt rasisme seier du? Nei, ikkje eigentleg. Hadde dokke visst kor utruleg sjeldne vi er her nede, så hadde dokke skjønt det. Det er mange europeerar her,
mange er født og oppvaksne i Zambia, men dei held seg stort sett på dei samme plassane, mao dei store kjøpesentera og parkane. I bykjerna er det sjelden å sjå andre europeerar, så da får man berre tåle å bli kalt kviting. Vi er jo kvite. Og det er viktig å seie at at det aldri blir sagt nedlatande. Dei er meir overraska enn noke anna. Omtrent som når vi ser ei ørn. Det er liksom ikkje så ofte, så da har man lov til å stoppe å seie "oj, sjå! Ørn!"

Afrika er varmt.

HEIA BLOGGEN!

Så, til kvar denne fantastiske bussturen til slutt førte oss. Klarer dykk å gjette det kanskje? Eg har ingen preimer å gi vekk, då eg ikkje er sponsa. Ære og økt sjølvfølelse er det einaste eg har å tilby.